Sommige melodieën ken je al heel je leven. Toch weet je niet waarvan je het kent of van wie het is. Gisteren zat ik bij de jaarlijkse eindvoorstelling van de dansvakopleiding van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag toen er op piano een aantal prachtige melodieën gespeeld werden. Het waren een aantal delen van Lieder ohne Worte van Felix Mendelssohn, een componist die tot de favorieten van mijn moeder behoorde en die ik waarschijnlijk op jonge leeftijd vaak thuis gehoord moet hebben. Het klonk zo natuurlijk en het was alsof iedere noot, iedere melodie-lijn als vanzelf de enige mooiste volgende toon en melodie kon voortbrengen. En dan de dans. Ballet kan zo krachtig met muziek verbonden zijn. Hans van Manen , in dit geval, had op sommige momenten van ballet muziek gemaakt. Ik zag de dansers en danseressen als muzikanten. Zo mooi.